Alle bewindvoerders hebben er mee te maken: bij het overnemen van een dossier moet er getekend worden voor de Eindrekening en verantwoording van de oude bewindvoerder. Maar wat houdt dat eigenlijk in?

Het ondertekenen van de Eindrekening en verantwoording is een vorm van décharge en dat houdt in dat de oude bewindvoerder door de nieuwe bewindvoerder gevrijwaard wordt van aansprakelijkheid voor het gevoerde bewind. Eigenlijk is décharge een vorm van afstand van recht: er wordt bij voorbaat afgezien van mogelijke vorderingen op de oude bewindvoerder. En daarmee gaat die aansprakelijkheid - en dus de vordering - over. Zodra er wordt getekend, wordt de nieuwe bewindvoerder aansprakelijk voor het oude bewind. 

De nieuwe bewindvoerder moet dus goed nadenken of er getekend wordt of niet. Bij twijfel is het advies niet te tekenen en de twijfel te bespreken met de kantonrechter. Op grond van de Aanbevelingen van de LOVCK&T, moet de kantonrechter dan onderzoek doen. 

Mocht er toch getekend worden en mocht vervolgens een lijk uit de kast vallen, is de nieuwe bewindvoerder dan echt verantwoordelijk?

Omdat décharge een vorm van afstand van recht is, is bekendheid het belangrijkste vereiste. Uit de rechtspraak blijkt dat de reikwijdte van de décharge zich beperkt tot datgene wat de décharge-verlener (de nieuwe bewindvoerder dus), wist of kon weten uit de stukken. Bekendheid betekent niet alleen dat iets blijkt uit de stukken, een bepaalde schuld bijvoorbeeld, maar ook wat de oorzaak en/of de gevolgen zijn. Dus als er een terugvordering in de stukken staat van het Zorgkantoor, dan zegt dat nog niets over de oorzaak, die bijvoorbeeld kan liggen in een slechte verantwoording door de oude bewindvoerder. 

Uit de rechtspraak en literatuur lijkt opgemaakt te kunnen worden, dat het evident moet zijn dat de oude bewindvoerder een fout heeft gemaakt, die de nieuwe bewindvoerder bij de overname niet hebben kunnen missen of waar die in ieder geval op bedacht had moeten zijn. Het lijkt erop dat alleen dan de nieuwe bewindvoerder daadwerkelijk aansprakelijk kan worden. Bovendien denk ik dat zal meewegen dat de curator of de bewindvoerder ook mag vertrouwen op de (jaarlijkse) controle door de kantonrechter.

Met andere woorden, de soep lijkt niet al te heet gegeten te hoeven worden. Maar bij twijfel, teken niet en vraag de kantonrechter onderzoek te doen.  

Voor meer informatie over aansprakelijkheid tijdens bewindvoering, neem contact op met Matthijs Rutten.