Het socialezekerheidsrecht is voor veel arbeidsrechtjuristen relatief onbekend terrein. Complicerende factor is dat het bestuursrecht is, met zijn specifieke procesrechtelijke regels en de vrije bewijsleer. Daar komt bij dat het socialezekerheidsrecht altijd in de politieke belangstelling staat en het geen ‘rustig bezit’ is. Denk daarbij aan opvattingen over wanneer sprake is van verwijtbare werkloosheid en wat passende arbeid is. Praktische kennis van het socialezekerheidsrecht, in het bijzonder de Werkloosheidswet, is echter onontbeerlijk voor kwalitatief goede advisering in ontslagzaken.

In dit artikel zal ik ingaan op het thema verwijtbare werkloosheid in de Werkloosheidswet. Wanneer loopt bij ontslag de WW-uitkering van de werknemer gevaar? Om u wegwijs te maken in dit doolhof begin ik met een beschrijving van het wettelijke kader. Vervolgens worden de belangrijkste aspecten met betrekking tot het onderwerp van dit artikel besproken. Wanneer is er sprake van verwijtbaar werkloos worden? Speciale aandacht wordt daarbij besteed aan de rechtspraak van de Centrale Raad van Beroep over het al dan niet aannemen van een dringende reden. Ook zal worden ingegaan op een aantal bijzondere situaties zoals ontslag en re-integratie, zelf ontslag nemen, medische redenen, verhuizing, doorwerking van verwijtbare werkloosheid, de aanwezigheid van een concurrentiebeding en dringende redenen voor de werknemer. Aansluitend behandel ik de onderwerpen verwijtbaar werkloos blijven, de loonsanctie en de benadelingshandeling. Ik sluit af met de maatregelen die het UWV kan opleggen in geval van een verwijtbaar ontslag. Lees hier verder

Dit artikel is gepubliceerd in: Tijdschrift voor Ontslagrecht 2021, nr. 3